Kitap hakkında: 2015 / Afganistan'da cesurca savaşan bu kitabın yazarı, iki kez Sovyetler Birliği Kahramanı unvanına aday gösterildi. Ama asla almadı. Muhtemelen kendisinin daha sonra şaka yollu bir şekilde açıkladığı gibi, gerekli botlar yerine dağlardaki muharebe operasyonları sırasında daha rahat spor ayakkabılar giydiği ve askerlerle siyasi eğitimi iyi yapmadığı için. Ancak askeri ödülleri var: iki Kızıl Yıldız Nişanı ve madalya. Nikolai Prokudin, "Parlak kırmızı çanta çalkalanarak Kabil havaalanının betonuna çarptı" diye yazıyor. “Bu, “işgalcinin rüyası” olarak adlandırılan, devasa, kelimenin tam anlamıyla devasa büyüklükte, güçlü bir Alman valiziydi. İçinde bir bezelye paltosu, günlük bir palto, bir elbise paltosu, gündelik ve elbise ceketi, krom çizmeler ve daha birçok saçmalık vardı. Kabil'in sıcak temmuz havasını derin bir nefesle içime çektim... Garnizonun sarhoşluğundan ve çılgınlığından tamamen usandığımda, sonunda yurtdışına tayin olmayı başardım. Uzun yıllardır savaş halinde olan Afganistan benim “yurtdışım” oldu. Ne ben ne de meslektaşlarım orada gerçekte neler olup bittiğini gerçekten bilmiyorduk. Savaştan dönen Prokudin yazmaya başladı. Ne için? Yazar, "Afgan savaşında ölenler için ruhum acıyor" diyor.